ایگور استراوینسکی: انقلابی در دنیای موسیقی

ایگور استراوینسکی (1882–1971)، آهنگساز برجسته روسی و یکی از بزرگترین چهره های موسیقی قرن بیستم، با نوآوریهای خود مرزهای موسیقی کلاسیک را درنوردید و مسیر موسیقی مدرن را برای همیشه تغییر داد.
او که در خانوادهای هنرمند در نزدیکی سن پترزبورگ به دنیا آمد، از همان کودکی با موسیقی آشنا شد. پدرش خواننده ی باس و مادرش پیانیست بود.
با وجود علاقه اش به موسیقی، خانواده استراوینسکی او را به تحصیل حقوق تشویق کردند، اما او در کنار تحصیل، به صورت خصوصی به یادگیری موسیقی پرداخت. آشنایی او با نیکولای ریمسکی کورساکف، آهنگساز برجسته روسی، نقطه عطفی در زندگی حرفه ایش بود.
کورساکف او را تشویق کرد که به طور جدی آهنگسازی را دنبال کند …

دوره طلایی و موفقیتهای بین المللی برای ایگور استراوینسکی

همکاری با سرگئی دیاگیلف، مدیر باله روسیه، شروع دوران طIیی استراوینسکی بود. نخستین موفقیت بزرگ او با باله پرنده آتشین (1910) رقم خورد. این اثر با استفاده از عناصر موسیقی فولکلور روسی و تکنیکهای نوآورانه، او را به شهرت رساند. به دنبال آن، او پتروشکا (1911) را نوشت که با ارکستراسیون بدیع و ریتم های پیچیدهاش مورد تحسین قرار گرفت.

اما اثر برجسته ایگور استراوینسکی، بهار مقدس (1913)، انقIبی در موسیقی مدرن به شمار میرود. نخستین اجرای این اثر با واکنش تند مخاطبان مواجه شد، اما بعدها به عنوان یکی از شاهکارهای موسیقی قرن بیستم شناخته شد. این اثر با ریتمهای چندلایه، استفاده از آکوردهای ناهماهنگ و ارکستراسیون گسترده، مسیر جدیدی برای موسیقی گشود.

تبعید استراوینسکی و زندگی در غرب

انقلاب روسیه در ،1917 استراوینسکی را از سرزمین مادریاش جدا کرد.
او ابتدا به سوئیس و سپس به فرانسه مهاجرت کرد و در نهایت در 1939 به آمریکا رفت. اگرچه دوری از وطن برای او دشوار بود، اما این مهاجرتها او را به چهرهای جهانی تبدیل کرد. او در آمریکا با انتشار آثارش و تدریس موسیقی، به یک شخصیت برجسته تبدیل شد و با هنرمندانی مانند پیکاسو و دیزنی همکاری کرد.

نئوکلاسیسیسم و سریالیسم

در دوران حضورش در آمریکا، ایگور استراوینسکی به نئوکلاسیسیسم روی آورد. او با الهام از فرمهای موسیقی کلاسیک، سبکی مدرن و جدید خلق کرد که هم آشنا و هم نوآورانه بود. آثار برجسته این دوره شامل سمفونی در سه موومان و اپرای (Rex Oedipus )هستند.
در سالهای پایانی زندگی، استراوینسکی به سمت سریالیسم گرایش پیدا کرد و بار دیگر نشان داد که همواره به دنبال کشف مرزهای جدید در موسیقی است. آثار سریالی او مانند Canticles Requiem از شاهکارهای این دوره محسوب میشوند.

میراث استراوینسکی

ایگور استراوینسکی در 6 آوریل 1971 در نیویورک درگذشت و در نزدیکی قبر سرگئی دیاگیلف در ونیز به خاک سپرده شد. او هنرمندی بود که تبعید را به فرصتی برای نواوری و جهانیشدن تبدیل کرد.
آثارش که از موسیقی فولکلور روسی تا سریالیسم را در بر میگیرد، نشان دهنده روحیهای بی پایان برای خلق و تغییر است.
ایگور استراوینسکی نه تنها مرزهای جغرافیایی، بلکه مرزهای موسیقی را نیز پشت سر گذاشت. او به ما نشان داد که هنر محدود به زمان یا مکان نیست و خانه واقعی یک هنرمند، میراث اوست. میراثی که همچنان الهامبخش نسلهای بعدی است.

نویسنده و گردآورنده : عسل کاظمی