جواکینو آنتونیو روسینی

روسینی یکی از آهنگسازان مهم در دوره رمانتیک به شمار میرود که برخلاف فضای عمومی دوره رمانتیک، فضایی بسیار شاد و فرح بخش را در کارهای خود به وجود آورده بود و روسینی از بزرگترین موسیقی دانان و آهنگسازان قرن نوزدهم میلادی است که به خصوص در زمینه اپرا تحولی اساسی ایجاد نمود.

زندگی روسینی

روسینی از آهنگ سازان بزرگ کشور ایتالیا است.
او در سال 1792 در شهر پسازو از ایالات پاپ ایتالیا در خانواده ای فقیر و تنگدست اما هنرمند متولد شدو در سال 1868 میلادی در شهر پاسی حومه پاریس در گذشت .
پدر روسینی نیز هنرمند بود و در ارکستر شهر خود با درآمدی ناچیز کار می کرد .
روسینی تحصیلات مقدماتی خود را به سختی پشت سر گذاشت و به خاطر علاقه زیادی که به موسیقی داشت در سال 1816 میلادی مدیریت دو سالن از سیرک های بزرگ شهر رم را بعهده گرفت. 

روسینی در کنار کارهای سیرک ؛ رهبری رپتسیون های خود را نیز انجام می داد ولی هم چنان درآمد بسیار ناچیزی داشت .
پشت کار و قدرت ابتکار و نوآوری او در موسیقی از روسینی انسانی پرقدرت و با اراده ساخته بود در واقع او می توانست در کمترین زمان ممکن آثار با ارزشی را خلق کند .

آثار روسینی

روسینی در نوازندگی چندین ساز مهارت داشت و با صدای سوپرانوی خود بویژه در کلیسا مورد علاقه و تحسین عموم مردم قرار می گرفت .
روسینی از بزرگترین موسیقی دانان و آهنگسازان قرن نوزدهم میلادی است که در زمینه اپرا تحولی ایجاد  نمود.
او بیشتر برای ساخت اپراهای کمیک که به اپرای بوفا معروف بود شناخته می شود.
در کنار اپراهای کمیک آثار ممتاز جدی و همچنین دراماتیک هم دارد که آن آثار از  اهمیت بالایی برخوردار است.
علاقه مندان به موسیقی به ملودی های با نشاط و پر تحرک روسینی و نیز نوع موسیقی ابتکاری او بسیار اهمیت می دادند و آن را دوست داشتند.

ساختار مملو از نشاط و طنز در اپراهای او در نوع اپراهای متداول زمانش اثری عمیق گذاشت.
اورتورهای جذاب و پرکشش، ملودی های شاداب و پرتحرک و بهره گیری از کرشندو و تکرار مستمر تم ها و اضافه نمودن سازهای متداول آن زمان به موسیقی ، هیجان و کششی بی نظیر به آثار او می داد. در واقع این سبک و متد نوین به تعبیری امضای او محسوب میشود.

نوآوری در موسیقی روسینی

یکی از خلاقیت های او در آمیختن طنز و درام است که توانست موسیقی او را متمایز کند.
نوآوری های روسینی در موسیقی ، شامل نوع آهنگ سازی با بهره گیری از ملودی های خلاقانه با آمیختن سبک کلاسیک و رمانتیک و ساخت اپراهای جدی و حماسی که در آنها به موضوعات تاریخی و آفرینش اسطوره ها می پرداخت.
در کنار این نوآوری ها ، او به اپراهای سراسر طنز و ساخت شخصیت های کمدی توجه ویژه ای داشت.
روسینی با سبک و متد خود توانست بر آثار آهنگسازانی بزرگ مانند وردی و پوچینی اثر بگذارد.

اپراهای او در دوره معاصر همچنان در سالن های تئاتر دنیا به روی صحنه می رود و اورتورهایش نشانه و نمادی از موسیقی دوره ی کلاسیک می باشد.
از آثار مشهور او می توان به stabat mater  که یک موسیقی مذهبی است اشاره نمود این اثر برای گروه های کر و ارکستر ساخته شده است و مملو از زیبایی و احساس های عمیق و عاطفی است.

اثر مشهور دیگر او “آرایشگر سویل” است که یک اپرای دو پرده ای کمدی بود که  در سال 1816 میلادی به روی صحنه رفت.

اثر دیگر او “گیوم تل” نام دارد که تا کنون چندین فیلم نیز از آن ساخته شده است و مورد تحسین مردم بود.
این اثر حماسی با اورتورهای معروفش در یک اپرای چهار پرده ای در سال 1829 میلادی به نمایش درآمدو مورد استقبال زیادی توسط مردم قرار گرفت.و بر موسیقی کلاسیک و فرهنگ مردم تاثیر فراوانی برجا گذاشت.

پیشنهاد می‌کنیم بخوانید: آهنگساز بی سر، یوزف هایدن

روسینی و بتهوون

از آثار معروف دیگر او می توان به اپرایی با سبک جدی و موضوعی مذهبی و دراماتیک با نام موسی در مصر اشاره نمود که بیشتر در کلیساها به اجرا در می آمد و مورد توجه و استقبال مردم نیز قرار می گرفت.
اپرای سیندرلا را در سال 1817 ساخت که تا کنون فیلم ها و انیمیشن های زیادی از آن ساخته شده است.
در ادامه خالی از لطف نخواهد بود که به برخی از تفاوت های ریشه ای در موسیقی کلاسیک روسینی و بتهوون که خود از مفاخر آهنگ سازان بود نیز اشاره نماییم.
این دو آهنگساز نمادهای مشهور و تاثیرگذار بر موسیقی کلاسیک هستند که دارای تمایزهای فراوانی در عمق، متد، متن اثر و هدف هستند.

به تعبیری ژانر موسیقی روسینی بیشتر در کمیک بودن اپرا همراه با یک موسیقی دلنشین ، پرنشاط و سرگرم کننده است که در آن کارکترها ؛ رنگارنگ با ملودی های شاداب هستند و در مقابل بتهوون به یک موسیقی عمیق فلسفی و توصیف احساسات درونی انسانی توجه می نمود و اغلب سمفونی ها و سونات هایش اینگونه بودند با ساختاری منظم ، زیبا و با ظرافت .

البته باید اذعان کرد که آثار بتهوون عموما دراماتیک و استفاده از تضادهای شدید دینامیکی و هارمونیک در فرم است مواردی مانند : شور ، امیدواری ، خشم ، آرامش و … و بی تردید استفاده های مکرر از ایده های فلسفی در آثارش .
در آثار جواکینو  روسینی ؛ ارکستر بیشتر نقش همراهی کننده در خواندن ، خوانندگان اپرا دارد.
روسینی در تنظیم ارکسترال مبتکر و نوآور بود او حتی از سازها به عنوان کمک به ملودی خوانندگان استفاده می کرد.
در حالیکه در آثار بتهوون ارکستر عضو  اصلی برای بیان موسیقی سازی می باشد.

هم چنین بتهوون تکنیک و عواطف فلسفی را در ارکستر گسترش داد و برای این مهم از سازهای مختلف بهره می برد.
باید اضافه نماییم که  موسیقی روسینی بیشتر تاکید بر سرگرمی و جنبه های مفرح و شاد زندگی داشت.
روسینی تلاش می کرد با موسیقی خود لذات زودگذر ، خنده و داستانهای کوتاه و سبک را به نمایش بگذارد تا عامه مردم بتوانند از آن استفاده نمایند.
در نقطه مقابل بتهوون سعی می کرد عواطف و معنویات و احساسات عمیق فلسفی را برای تغییر انسانیت و الهام بخشی به او را گسترش دهد در واقع آثار او همواره پیام هایی از استقامت و آزادی و رشد و تعالی انسانی را به همراه داشت.  

جواکینو روسینی بر سبک اپرای ایتالیا و سپس بر اپرای فرانسوی تاثیر بسیار شگرفی گذاشت ؛ و مسیری نو را برای آهنگ سازان دیگر مانند وردی و پوچینی باز نمود.
همزمان بتهوون یکی از پایه گذاران دوره رمانتیک محسوب می شد که آهنگ سازانی مانند برامس ،مالر و واگنر از او تبعیت می کردند.

به صورت مختصر و خلاصه می توان اینگونه گفت که ژانر این دو آهنگساز یک نوع اپرای جدید (کمدی) در مقابل موسیقی مبتنی بر ساز بود و آثاری مفرح و شاد در مقابل موسیقی های عمیق،پیچیده و فلسفی بود.
هر یک اهدافی را دنبال می کردند مانند موسیقی سرگرم کننده در مقابل موسیقی عاطفی و احساسی .
این دو آهنگ ساز در زمان خود اثری عمیق ؛ ارزشمند و منحصر به فرد بر موسیقی  زمان خود گذاشتند .
روسینی در اواخر عمر خود به آثار مذهبی برای کلیسا توجه خاصی داشت .
روسینی در سالهای پایانی عمر خود دچار مشکلات عصبی گردید و سرانجام پس از 76 سال با فراز و فرود های فراوان در خانه ای در حومه شهر پاریس در گذشت .

نویسنده و گردآورنده : سپیده روستایی